"Dziecko nie jest żołnierzem, nie broni ojczyzny, choć wraz z nią cierpi."
Janusz Korczak
Prezentujemy Państwu niezwykle przejmujące dziecięce świadectwa wojny - historyczne rysunki polskich dzieci z roku 1946, będące zapisem ich przeżyć z czasu II wojny światowej i okupacji niemieckiej 1939-1945, przechowywane w Archiwum Akt Nowych w Warszawie, w zespole Ministerstwa Oświaty z lat 1945–1966 oraz współczesne rysunki dzieci ukraińskich, związane z wojną tocząca się obecnie w Ukrainie, gromadzone na portalu Mom I see war. Chcemy pokazać, że wojna wygląda w oczach dziecka zawsze tak samo. Niezależnie od miejsca i czasu jest wielkim złem, a dziecko zawsze jest w niej ofiarą. Podobieństwo historycznych i współczesnych prac poraża. Dzieci rysują czołgi, samoloty zrzucające bomby, pożary i eksplozje. Rysują rannych i zabitych, zrujnowane domy, mogiły. Rysują siebie i swoją rodzinę, rysują ewakuację i ucieczkę. Ale rysują też nadzieję i swoje marzenia na przyszłość. Łącząc obrazy i słowa w grupy tematyczne: walka, okupacja, rodzina, represje, opór, zniszczenia, zwycięstwo-nadzieja, chcemy podkreślić fakt, jak bardzo podobne są do siebie scenariusze wojen zaborczych. Zmienia się czas, zmienia się miejsce, zmieniają się dziecięcy świadkowie, ale wojna zawsze jest taka sama: „Wojna nie widzi, nie słyszy, nie czuje.” - José Jorge Letria
Twórczynie wystawy:
dr Dorota Sadowska (Uniwersytet Warszawski)
prof. Olha Kulinich (Kijowski Narodowy Uniwersytet im. T. Szewczenko w Kijowie)
13.10-6.11.2022
Place de l'Europe, Kirchberg, Luxembourg
oficjalna inauguracja 13.10.2022 o godzinie 17.30
Wystawa jest po PL, UA i EN.
Autorka rysunku: Маргарита,-11-років,-місто-Южноукраїнськ
Partner i sponsor wystawy: